Weet u het nog? In oktober 1873 vraagt de Amerikaan Joseph Glidden patent op zijn uitvinding van prikkeldraad. Op een akker bij Diepenveen slaat op klaarlichte dag een meteoriet in. En Jan Manhave voltooit het Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal. Eerder dat jaar, op 24 mei breekt er brand uit in de kerktoren van Eenrum na een blikseminslag. Het lukt de Eenrummers de brand te blussen. Het is wat met kerktorens. Daar kunnen we in Sappemeer over meepraten.
Op 13 november 1972 stortte in een zware storm de toren op de kerk en vernielde het dak en het orgel. Het is de enige noemenswaardige schade in 150 jaar H. Willibrorduskerk. Ook de zogenaamde “tweede beeldenstorm” van de jaren ’60 en ’70 is gelukkig aan de kerk voorbijgegaan. De enige grote aanpassing als gevolg van nieuwe liturgische inzichten is dat de communiebanken een andere plek hebben gekregen.
Voor de tentoonstelling in het kader van de gemeentelijke start van Open Monumentendag vorige maand werd mij gevraagd om een paar stellingen aan te leveren. Het zijn deze geworden:
- De kerk trekt nog steeds mensen aan voor de rust, de stilte, de schoonheid en de gemeenschap.
- We moeten de plaatselijke kerk en parochie opnieuw gaan uitvinden.
De katholieke kerk zoals die bestond in de tijd van architect Cuypers en bouwpastoor Tusveld van Boxtel komt niet meer terug. Als pastoor Tusveld van Boxtel vanuit zijn glas-in-loodraam (linksachter in de kerk) naar beneden zou kijken, zou hij zien dat er veel veranderd is. Het belangrijkste echter zou hij niet meteen zien, maar later wel merken, namelijk dat de mens van 2023 anders denkt dan die uit 1873. Aan ons als gelovigen van vandaag de uitdagende taak om te laten zien dat kerk en geloof er nog steeds toe doen in de huidige maatschappij.
Als we de kerk binnenkomen, zien we boven de deur in het portaal een uitspraak van Jakob in het eerste Bijbelboek Genesis. Over de plaats waar hij in een droom een ladder naar de hemel zag, zegt hij: “Waarlijk niets anders dan het huis Gods en de poort des hemels.” Dat is ook een mooie uitspraak om de verzameling stenen te waarderen waarin we al 150 jaar liturgie vieren. Maar als we de kerk verlaten krijgen we de werkelijke boodschap van kerk-zijn mee. Boven diezelfde deur zien we Christoffel met het Christuskind op zijn rug. Zijn naam betekent letterlijk: Christusdrager.
Als we gezamenlijk die opdracht waarmaken, Christus dragen en uitdragen in onze tijd, dan zal over 50 jaar een nieuwe generatie in de H. Willibrorduskerk samenkomen om het 200-jarig jubileum te vieren.
Pastoor Albert Buter