Handelingen 5,1-16; Openbaring 1,9-11a.12-13.17-19; Johannes 20, 19-31
Het Paasfeest is niet alleen het grootste feest van het kerkelijk jaar, het duurt ook het langst, maar liefst acht dagen. Het Paasoctaaf viert acht dagen lang puur de verrijzenis van de Heer. Vandaag is het de 8e dag , de afronding, de voltooiing van het Paasoctaaf. De Paastijd zelf gaat nog 6 weken verder, tot en met Pinksteren, maar het eigenlijke Paasfeest vandaag.
En Pasen is altijd een feest van schakelen : kwamen we uit een sobere periode van donkere – 6 weken vastentijd – nu is het licht en klonk in onze kerken weer de gloria’s en de alleluja’s, volop. Sowieso was deze week schakelen en niet een beetje : we werden als Kerk heen-en-weer geslingerd tussen de nieuwe Paaskaars, feestelijke Paasbijeenkomsten en de toch nog onvergetelijke rouw om onze geliefde Paus: en gisteren Koningsdag en oranjetompoezen.
Schakelen van de geelwitte vlag naar de roodwitblauwe vlag .
Hoeveel schakelmomenten kun je hebben in één week?
Vandaag schakelen we, net als deze week dagelijks naar Rome, óver naar Jeruzalem, brengt het Johannesevangelie ons naar een bijeenkomst van Jezus’ leerlingen, een week nadat de opgestane Heer aan hen verscheen was. En er was iets: één apostel was er op Pasen niet bij geweest: Tomas. Waar zou deze Thomas zijn geweest? Misschien dwalend door de straten van Jeruzalem, kwaad op zichzelf omdat hij had geloofd in een wereldverbeteraar die de mensheid zou rood worden en gestorven is als een slaaf? Misschien moest hij toch moeilijker worden en niet alles geloven. Bij Thomas was het licht uitgegaan.
Toen hij weer aansluiting zocht bij de groep, praatten ze hem bij meer dan wat ze hadden meegemaakt: Thomas had nog het beeld van de gewonde en gekruisigde Jezus voor zich, en hij zegt: ja, zeg, i k trap hier niet zomaar in. Als ik Hem niet zie en kan voelen, zal ik niet geloven. En dan is Jezus duidelijk in zijn midden en Thomas kan zijn handen en zijn zijde aanraken. Diep ontroerd komt hij tot geloof, tot geloofsbelijdenis: mijn Heer en mijn God . Jezus leeft.
Deze ontmoeting met Jezus, deze omschakeling, geeft hem een enorme hoeveelheid nieuwe kracht, werpt nieuw licht op de dingen : hij ziet en gelooft.
Thomas… is niet zomaar één van de apostelen – hij is de afspiegeling, de 2-ling-broer van zovelen die vandaag de dag zegt: ja, zeg, je denkt zeker dat ik alles geloof! Is het AI? Is het echt? Is het nep, nep? Zoveel mensen denken vandaag de dag: de kerk is iets van vroeger, de wereld is ziek en de mensen zijn slecht.
Ik geloof er niets meer van. Zij ziet geen enkel licht meer in verrijzenisverhalen.
Maar… ‘t bijzondere van mensen die wèl geloven, soms aarzelend of onder protest, is tóch dat díé juist vaak de focus hebben om te zien dat er ook goede dingen gebeuren, dat de Kerk groeit – 250.000 mensen op t Sint Pietersplein om alleen al afscheid te nemen van de Paus- mensen die leven vanuit een diepe hoop op een betere wereld waar mensen zich vrijwillig inzetten voor de ander, voor de aarde, en, ook al worden ze misschien gezien als idealisten, zij geloven niet alleen in de opstanding van Jézus, zij staan ook zélf op.
Je kunt natuurlijk altijd mopperen op de regering, de overheid, op werkers in de kerk, op de economie, maar je kunt ook zélf opstaan.
Het Evangelie deze morgen schakelt van donker naar licht, van idealisme juist naar realisme. Opstanding is zelf opstaan, onrecht bestrijden, geloven in beter.
Toen al en ook nu in de Kerk van 2025… een Kerk waar het Paaslicht weer hoog brandt, waar de lichtschakelaars ons helpen om, in navolging van Thomas en van zovelen, het nooit op te geven.
Al zo’n 15 jaar geleden kwamen eens wat idealisten bij elkaar en die zeiden: “”Om de wereld leefbaar te houden moeten we investeren in drie T’s: technologie, talenten en tolerantie. Hé, TOLERANTIE?? Ja! Kijk: Technologie… we kunnen niet meer zonder techniek, alles gaat met knopjes en schuifjes tegenwoordig. En…Talenten… wat moeten we zonder mensen met specifieke talenten? Zoveel mensen samen kunnen zó ontzettend veel… kijk naar onze eigen gemeenschap, kijk naar wat er voor koningsdag en een uitvaart van een Paus georganiseerd kan. Maar ook en vooral Tolerantie: elkaar verdragen, geduld hebben, luisteren, en waarderen… In kerk en wereld is dat bijna belangrijker dan alles, levensnoodzakelijk.
In het Boek Handelingen van de apostelen, het vervolgboek op de evangelies, sloten mensen zich massaal bij de leerlingen aan: ze lieten zich dopen en voelden dat Jezus onzichtbaar bij hen was. In het boek Openbaring van Johannes, horen we hoe Johannes op het eiland Patmos gevangen zat, en ervan droomde hoe Jezus met hem mee was gegaan. Hij hoorde hem zeggen: ‘Vrees niet, ik ben het.’ Geloven is steeds schakelen: soms de batterij vervangen of extra knipperen met je ogen, met je zaklamp, om te zien en te geloven.
De woorden tot Johannes dat Jezus zelf aan het begin en aan het eind van de geschiedenis staat, ongelukkigen Johannes vol te houden. Misschien hebben deze woorden ook Paus Franciscus geholpen in de 12 jaar van zijn pontificaat. Aan het begin vroeg hij ons voor hem te bidden, in alle jaren slecht hij voor de wereld en de kerk, wij baden de laatste maanden voor hem… ook dat was schakelen. Maar dat is wel wat wij hopen en willen met de Kerk en de wereld: dat we flexibiliteit en knopjes genoeg hebben om vol te houden om christen te zijn, in navolging van Tomas en al die anderen. Maar ja… het is 2025: hoe doe je dat?
De drie T’s: technologie, talenten en tolerantie en vandaag de T van Thomas. Met Thomas houdt Pasen niet op maar we houden vast aan de Paaswoorden op de Paaskaars: Ik ben de alfa en de omega – Ik ben bij je tot aan de voleinding van de wereld. Dat geloven we. Moge het zo zijn. Amen.