Een van de meest tot de verbeelding sprekende verhalen in deze Paastijd is het verhaal van de apostel Thomas. Twee belangrijke verhalen schilderen een portret van Thomas in het Evangelie van Johannes. De een (in Johannes 11) toont zijn moed en loyaliteit aan Jezus, de ander (in Johannes 20) schetst zijn menselijke worsteling met twijfel. Toen de andere leerlingen hem vertelden: “Wij hebben de Heer gezien”, antwoordde Thomas dat hij het niet zou geloven tenzij hij daadwerkelijk de wonden van Jezus kon aanraken. Jezus presenteerde zichzelf later aan de apostelen en nodigde Thomas uit om Zijn wonden aan te raken.
Het leverde die arme Thomas zijn bijnaam op: “ongelovige Thomas”. Ten onrechte. Hij was in feite net zoals u en ik meer een “zoekende Thomas”, zijn hele leven op zoek naar antwoorden op vele vragen. Kijken we naar de andere discipelen: Petrus verloochende Jezus drie keer, maar we noemen hem niet Petrus de ontkenner; de broers Jakobus en Johannes wilden naast Christus aan tafel zitten, we noemen ze geen opportunisten; bij het kruis waren de meeste discipelen nergens te bekennen, maar we noemen ze niet bij naam. Dus Thomas kreeg zijn bijnaam nogal onterecht. Zijn twijfel heeft toekomstige christenen bemoedigd die Jezus niet hebben gezien en toch in Hem en Zijn opstanding hebben geloofd. Jezus verweet Thomas niets toen ze elkaar ontmoetten. Hij liet eenvoudigweg de littekens op Zijn lichaam zien.
In Bangor Cathedral in Wales hangt een modern schilderij naar het voorbeeld van een beroemd werk (rond het jaar1600) van de schilder Caravaggio. Het plaatst het verhaal van Thomas stevig in een hedendaagse context. Jezus zou waarschijnlijk op precies dezelfde manier reageren wanneer Hij geconfronteerd wordt met onze twijfels van de 21e eeuw: Hij zou ons eenvoudigweg zijn littekens laten zien. Zouden wij dan ook, zoals Thomas zeggen: “Mijn Heer en mijn God”?
Thomas vat in zijn belijdenis samen wie Jezus is: menselijk (mijn Heer) en goddelijk (mijn God). Voor het eerst erkende een leerling van Christus niet alleen dat Jezus een groot leraar was; niet alleen dat Hij de Zoon van God was; maar dat Hij God Zelf was.
Net als Thomas hebben we allemaal momenten van twijfel en moeilijkheden in ons geloof ervaren, maar Christus heeft ons beloofd dat we Hem op een dag zouden ontmoeten, zien en zelfs aanraken, zoals Thomas. Ik hoop dat ook wij dan vol verbazing zullen kunnen zeggen: “Mijn Heer en mijn God!”
Thomas zal voor velen voor altijd de bijnaam “ongelovige” hebben. Jammer. Een bijnaam, daar kom je nooit meer van af.
pastoor Albert Buter